What is important for the lucid ordering of the work—for its crystallization—is that all the Dionysian elements which set the imagination of the artist in motion and make the life-sap rise must be properly subjugated before they intoxicate us, and must finally be made to submit to the law: Apollo demands it. (Igor Stravinsky, Poetics of Music)To the Russian master of modernism, the four piano sonatas of Carl Maria von Weber stood tall among the best-formed works of the nineteenth century. Citing their ‘instrumental bearing’, he praised them for exhibiting ‘the constant and alert control of the subjugator’. In this, Stravinsky recognized Weber’s achievement, as he crystallized his sonatas’ forms, in reconciling the Dionysian and Apollonian sides of art. Thanks to this opinion, to renewed interest generally in the early Romantic era, and to the talents of pianists such as Garrick Ohlsson, these works can be reassessed and fully appreciated, having been undervalued for most of the twentieth century.Once deemed to be, next to Beethoven’s piano sonatas, ‘unquestionably the most important and valuable of the whole newer period, often even surpassing those in grandeur and make-up’ (A B Marx, 1824), Weber’s sonatas have suffered from their composer’s greater reputation as the founder of German Romantic opera. Der Freischütz (1820), Euryanthe (1823) and Oberon (1826) became so famous that musicians, critics and audiences almost lost sight of the composer’s symphonic works, concertos, songs, cantatas, masses and piano music. Weber’s shining sonatas, glittering variations, ebullient polonaises and delightfully written character pieces, in particular, were simply eclipsed. True, Weber’s Konzertstück for piano and orchestra (1821), did become a popular parade-piece with virtuosos, as did the piano solos Momento capriccioso (1808), and the Rondo brillante and of course Aufforderung zum Tanz, both from 1819 (though the last—perhaps the era’s first tone poem—enjoyed the boosts of regular performances by Liszt, beginning in 1828, and a sumptuous orchestration by Berlioz, from 1841).By the time the first two of Weber’s piano sonatas appeared in print, his older contemporaries had already seen many such works published: seventy sonatas of Clementi, thirty-five of Dussek, twenty-seven of Beethoven and four of Hummel were already in wide circulation. Weber was twenty-six when he composed his Sonata No 1 in C major Op 24 in early 1812. The work’s technical demands were so extraordinary that despite the composer’s efforts to teach it to the talented dedicatee, his pupil the Grand Duchess Maria Pavlovna of Weimar, the lady could not master it. Part of the problem lay in the size of Weber’s hands. Julius Benedict, another pupil, wrote that they were ‘able to play tenths with the same facility as octaves’ and, further, that with them ‘Weber produced the most startling effects of sonority, and possessed the power … to elicit an almost vocal tone where delicacy or deep expression were required’. Hands of the sort that wrote the music were advantageous to its performance. The requirements include flashing scales and arpeggios, toccata-like double notes, daredevil leaps, driving rhythms and, musically, a sense of dramatic passion.Written in reverse order, the four movements contain suprises at every turn. Forms, textures, colorations and other elements are contrasted and brought into balance with the virtuosity of a young master—orchestrating at the keyboard with a skill not unlike Beethoven’s. Most spectacular is the finale, dubbed by Weber L’infatigable but now better known by Alkan’s title for it, Perpetuum mobile. Its whirlwinds have never failed to sweep audiences off their feet. Intoxicated by the movement’s potential for elaboration, such composers as Czerny, Henselt, Brahms, Tchaikovsky and Godowsky made arrangements of it.Weber began his Piano Sonata No 2 in A flat major Op 39 in 1814 and completed it two years later when he was thirty. Its composition was divided between Prague, where Weber was Kapellmeister of the theatre, and Berlin, where he moved with his fiancée, the soubrette Caroline Brandt, for her ‘star singing engagement’, and the Sonata was undoubtedly meant as a personal performing vehicle. Benedict tells us that the composer was ‘wrapped up in the love of his future partner for life’ when he wrote it. Certainly the work’s spacious, warm lyricism, intimate sentiment, woodland atmosphere and flowing modulations suggest greater personal maturity and a vastly different inner life than the extroverted deftness of the Sonata No 1. Movements one, two and four seem to share the special grace of human love while the third, Menuetto capriccioso, is a tour de force of delicious whimsy contrasted with heart-on-sleeve romantic gesture. To Benedict, Weber’s Op 39 was ‘the grandest and most complete composition of the master’ because of its ‘originality of form, deep pathos and poetical feeling’.The Piano Sonata No 3 in D minor Op 49 also belongs to 1816, but shows its composer in a darkly dramatic, Beethovenian mood. Weber wrote it in just twenty days of feverish inspiration. Conceiving the work less as a composer-pianist and more as a composer-conductor, he explored new ways to develop his themes through counterpoint, used a broad range of tonalities and probed his instrument’s resources more deeply than before. All three movements seem imbued with orchestral sonorities and textures. No extra-musical connotations exist to colour the listener’s perception of this classically abstract, fascinating work. If Beethoven’s shadow seems to fall over each of its three movements, no one should be suprised. So odd was its originality that Weber’s cataloguer, F W Jähns, thought the Sonata ‘demonic’.The Piano Sonata No 4 in E minor Op 70 was produced in 1822 after a three-year gestation period. Weber was thirty-six and smarting from a bad performance of his incidental music to Wolff’s Preciosa. Benedict claimed that: ‘The first movement, according to Weber’s own ideas, portrays in mournful strains the state of a sufferer from fixed melancholy and despondency, with occasional glimpses of hope which are, however, always darkened and crushed. The second movement describes an outburst of rage and insanity; the Andante in C is of a consolatory nature and fitly expresses the partly successful entreaties of friendship and affection endeavouring to calm the patient, though there is an undercurrent of agitation and evil augury. The last movement, a wild, fantastic tarantella, with only a few snatches of melody, finishes in exhaustion and death.’ Schubert seems more the model here than Beethoven, which may account for the work’s subtleties and lieder-like delicacy of expression. But Weber’s use of motifs rather than long-spun melodies and the restrained economy of the pianism involved evince greater expressive mastery and control than before. The Sonata is dedicated to J F Rochlitz, a critic who had praised the two preceding sonatas.In the course of listening to Weber’s four sonatas, it becomes evident that a refining process was at work. The dazzling virtuoso of 1812 who penned the Sonata No 1 had gradually become, over the decade which separates that work from the last sonata, more reflective and less showy. By 1822 superabundant pianism occupied Weber’s mind hardly at all. Although the works continued to be difficult to execute, their challenges derive from the multiple strands of their counterpoint and a growing sense of quasi-orchestral texture. Weber’s genius lay in unifying form, content and expression with telling effect.Of Weber’s numerous short pieces, three found popular favour with pianists and audiences throughout the nineteenth century. Momento capriccioso Op 12, dating from 1808 and dedicated to Weber’s friend Giacomo Meyerbeer, flickers scherzo-like over the keyboard, its swiftly repeating, lightweight chords giving the performer’s wrists a good workout. Four decades later, it inspired another study for the wrists, Anton Rubinstein’s famous ‘Staccato’ Étude.The Rondo brillante Op 62, also known as La gaîté, belongs to the same year, 1819, as Aufforderung zum Tanz Op 65. An excellent example of what has been called Weber’s ‘glass chandelier style’, the Rondo brillante’s crystalline brilliance exploits the piano’s upper treble range (and the pianist’s right hand) to great effect. Exuberant, even breathtaking, it is a true showpiece by a virtuoso who, at thirty-three, was in the full flush of love for Caroline Brandt, whom he had married two years earlier.Less dazzling but musically more substantial, the perennial favourite Aufforderung zum Tanz evokes, as Weber tells us, a ball. A dancer approaches a lady, who evades him. He presses his invitation and she relents. They converse sympathetically, take their places for the dance, then swirl happily away. At the end, they thank each other and withdraw—leaving only silence and the memory of an exhilarating experience. The work’s terpsichorean charms inspired later versions for the piano, both increasingly elaborate, by Tausig and Godowsky, as well as a ballet made famous by Nijinsky, The Spectre of the Rose.The pleasure of hearing this music today derives in general from its marked individuality and freshness of invention, from its daring inspiration and superb pianism, but more particularly from Weber’s adroit imagination in harmonizing the conflicting demands of both Dionysus and Apollo. Stravinsky was right—and not mere craft but art is the result.


  • Wykonawca Ohlsson Garrick
  • Data premiery 2011-01-10
  • Nośnik CD

Album został wydany przez wytwórnię Coviello Classics (COV 91910). Tracklista: CD 1 1. Jeux D'eau 2. Pavane Pour Une Infante Défunte 3. Miroirs 4. Gaspard De La Nuit 5. La Valse CD 2 1. Sonatine 2. Prélude 3. Menuet Sur Le Nom D´Haydn 4. Le Tombeau De Couperin 5. À La Manière De … Emmanuel Chabrier 6. À La Manière De ... Borodin 7. Menuet Antique 8. Menuet (1904) 9. Valses Nobles Et Sentimentales


  • Wykonawca Gomez Alfonso
  • Data premiery 2019-07-01
  • Nośnik CD
Więcej

Tracklista:1. String Quartet No. 1 in C major, Op. 37: I. Lento assai2. String Quartet No. 1 in C major, Op. 37: II. Andantino semplice (In modo d'una canzone)3. String Quartet No. 1 in C major, Op. 37: III. Vivace4. String Quartet No. 2, Op. 56: I. Moderato, dolce e tranquillo5. String Quartet No. 2, Op. 56: II. Vivace, scherzando6. String Quartet No. 2, Op. 56: III. Lento7. Concertino8. 3 Pieces: No. 19. 3 Pieces: No. 210. 3 Pieces: No. 311. Double Canon


  • Wykonawca Goldner String Quartet
  • Data premiery 2000-01-01
  • Nośnik CD
Więcej

Lista utworów: Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791):Sonata D-dur KV. 381 (opr. na 4 ręce: J. Hoffman, A. Rieger)Sonata in D major K.381 (arr. for four hands: J. Hoffman, A. Rieger)1. I.  Allegro [3:49]2. II. Andante [5:00]3. III. Allegro molto [3:20]Franz Schubert (1797-1828):4. Fantazja f-moll na cztery ręce op. 103 D. 940 [19:19]Fantasy in F minor for four hands Op.103 D.940Ignacy Friedman (1882-1948):5. Walców / 5 Waltzes5. I. Allegretto comodo  [0:56]6. II. Sciolto [2:06]7. III. Grazioso, non troppo vivo [0:52]8. IV. Quasi andante  [1:58]9. V. Vivo e ben marcato [1:05]Igor Strawiński (1882-1971):Cinq pièces faciles10. I. Andante [1:07]11. II. Espanola [1:13]12. III. Balalaika [0:56]13. IV. Napolitana [1:12]14. V. Galop [2:09]Total time: [45:02]Marek Mizera – fortepian / pianoJanusz Polański – fortepian / piano


  • Wykonawca Mizera Marek , Polański Janusz
  • Data premiery 2009-06-30
  • Nośnik CD
Więcej

1. I. Lebhafte Halbe 00:06:21 2. II. Sehr langsam, aber immer fliessend 00:10:43 3. III. Kleiner Marsch 00:01:59 4. IV. Passacaglia 00:11:14 5. I. Sehr ruhig und ausdrucksvoll 00:05:31 6. II. Lebhaft und sehr energisch 00:04:15 7. III. Ruhig. Variationen 00:08:20 8. IV. Breit und energisch 00:06:28 9. I. Fast 00:02:55 10. II. Quiet. Scherzando 00:02:34 11. III. Slow 00:06:02 12. IV. Canon: Moderately fast - Gay 00:04:51


  • Wykonawca Various Artists
  • Data premiery 2016-03-11
  • Nośnik CD
Więcej

Tracklista: CD 1 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Adagio 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Allegro Molto 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Menuet 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Menuet 11. Haydn, Joseph - Klaviertrios 12. 3. Andante Con Variazioni 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 1. Allegro 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 2. Menuet 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 3. Andante Con Variazioni 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 1. Allegro 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 2. Andante 23. Klaviertrios 24. Haydn, Joseph - 3. Allegro 25. Klaviertrios 26. Haydn, Joseph - 4. Menuetto 27. Klaviertrios 28. Haydn, Joseph - 5. Scherzo 29. Klaviertrios 30. Haydn, Joseph - 1. Moderato 31. Klaviertrios 32. Haydn, Joseph - 2. Meuet 33. Klaviertrios 34. Haydn, Joseph - 3. Presto CD 2 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Moderato 3. Haydn, Joseph - Klaviertrios 4. 2. Menuet 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Finale. Allegro Molto 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Menuet 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 3. Adagio 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 4. Finale. Presto 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 1. Capriccio. Allegretto 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 2. Menuet 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 3. Finale: Allegro 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 23. Klaviertrios 24. Haydn, Joseph - 2. Minuet 25. Klaviertrios 26. Haydn, Joseph - 3. Finale. Presto 27. Klaviertrios 28. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 29. Klaviertrios 30. Haydn, Joseph - 2. Polones 31. Klaviertrios 32. Haydn, Joseph - 3. Finale: Allegro Molto 33. Klaviertrios 34. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 35. Klaviertrios 36. Haydn, Joseph - 2. Menuet 37. Haydn, Joseph - Klaviertrios 38. 3. Finale. Allegro CD 3 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Menuet 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Finale. Allegro 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro Molto 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 1. Adagio 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 3. Menuet 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 4. Finale 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 2. Menuetto. Allegro 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 3. Finale.Adagio Con Variazioni 21. Haydn, Joseph - Klaviertrios 22. 1. Adagio Non Tanto 23. Klaviertrios 24. Haydn, Joseph - 2. Allegro 25. Klaviertrios 26. Haydn, Joseph - 3. Allegro 27. Klaviertrios 28. Haydn, Joseph - 1. Vivace 29. Klaviertrios 30. Haydn, Joseph - 2. Tempo Di Menuetto CD 4 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Andante Con Variazioni 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Allegro Assai 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Tempo Di Menuetto 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 1. Adagio 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 2. Vivace 15. Haydn, Joseph - Klaviertrios 16. 1. Allegro Moderato 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 2. Presto 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 2. Tempo Di Menuetto CD 5 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Alllegro Moderato 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Rondo. Presto 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Andante 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Allegro Spiritoso 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 13. Haydn, Joseph - Klaviertrios 14. 2. Adagio 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 3. Rondo. Vivace 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 1. Allegro 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 2. Andantino Puu Tosto Allegretto 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 3. Vivace Assai CD 6 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Allegro 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Finale. Allegro Moderato 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Finale: Allegro Moderato 11. Haydn, Joseph - Klaviertrios 12. 1. Andante 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 2. Allegro 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 2. Andante 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 3. Allegro 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 1. Andante - Presto 23. Klaviertrios 24. Haydn, Joseph - 2. Adagio, Ma Non Troppo 25. Klaviertrios 26. Haydn, Joseph - 3. Presto CD 7 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Allegro 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante Cantabile 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Finale: Allegro 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Adagio Pastorale - Vivace Assai 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Molto Andante 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 3. Finale: Presto 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 2. Poco Adagio 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 3. Finale: Allegro 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 1. Molto Andante 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 2. Adagio Ma Non Troppo 23. Haydn, Joseph - Klaviertrios 24. 3. Finale: Vivace CD 8 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Allegro 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Allegro, Ma Dolce 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Andante 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Poco Adagio. Cantabile 11. Haydn, Joseph - Klaviertrios 12. 3. Rondo All'ongarese. Presto 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 1. Allegro 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 2. Adagio Cantabile 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 3. Tempo Di Menuetto 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 1. Andante Cantabile 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 2. Allegro CD 9 1. Klaviertrios 2. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 3. Klaviertrios 4. Haydn, Joseph - 2. Andante Con Moto 5. Klaviertrios 6. Haydn, Joseph - 3. Presto 7. Klaviertrios 8. Haydn, Joseph - 1. Allegro 9. Klaviertrios 10. Haydn, Joseph - 2. Andante 11. Klaviertrios 12. Haydn, Joseph - 3. Finale: Presto 13. Klaviertrios 14. Haydn, Joseph - 1. Allegro Moderato 15. Klaviertrios 16. Haydn, Joseph - 2. Allegretto 17. Klaviertrios 18. Haydn, Joseph - 3. Finale: Allegro 19. Klaviertrios 20. Haydn, Joseph - 1. Poco Allegretto 21. Klaviertrios 22. Haydn, Joseph - 2. Andante Es Innocentemente 23. Haydn, Joseph - Klaviertrios 24. 3. Finale: Allemande. Presto Assai


  • Wykonawca Beaux Arts Trio
  • Data premiery 1996-11-11
  • Nośnik CD
Więcej

„Nie ulega wątpliwości, że pod wieloma względami mój ojciec był jakby pomiędzy: pomiędzy byciem Polakiem a Francuzem, pomiędzy żydowskością a asymilacją, pomiędzy niezmazywalną przeszłością a zwykłym życiem. Lecz ta złożoność jego osobowości nigdy nie była dla niego ani problemem, ani go nie definiowała. Idee, którym był oddany, to niezależne myślenie oraz prawda.  Staje się to oczywiste, gdy spojrzy się na jego literacką i publicystyczną działalność, w którą się zaangażował, gdy przestał komponować w 1967 roku – jej owocem jest siedem książek wydanych w latach 1977–1983 przez założoną w Londynie Oficynę Poetów i Malarzy (korespondencja ojca z redaktorami Krystyną i Czesławem Bednarczykami została wydana przez Avalon w 2018 roku). W swoich pracach sprzeciwiał się cenzurze, antysemityzmowi, kłamstwom polityków, językowej niekompetencji, i nikt, nawet Instytut Fryderyka Chopina, Paderewski, Bronarski czy Turczyński, nie był w stanie go przekonać, że Chopin złamał zasady harmonii, stosując akord szóstego zamiast czwartego stopnia w siódmym takcie Ballady g-moll op. 23 (por. Ruch Muzyczny, 23/10/1979, s. 14).  W tej kwestii, jak i w innych ważnych sprawach, kierował się dewizą „szargam świętości” – stała się ona także tytułem jego książki wydanej w 1980 roku. Jeżeli chodzi o muzykę, świętością w tym okresie była wpisująca się w postserializm wielopłaszczyznowa muzyka eksperymentalna. Twierdził, że ów trend nie miał przyszłości. W czasach gdy komponował, tworzył muzykę, w którą wierzył, co bynajmniej nie oznaczało, że akurat ona w jego ocenie miała przyszłość. Uważał jednak, że muzyka nie może być nudna. W tej materii nie uznawał kompromisu.” - André Laks „Nie bardzo umiem mówić o sobie, zwłaszcza publicznie. Nie zawsze wiem, co należy powiedzieć, a czego nie. Stanowię poniekąd odosobniony wypadek w rzędzie kompozytorów polskich, spędziłem bowiem prawie trzy lata w Auschwitz, a to, co tam widziałem i przeżyłem, nie mogło nie zaciążyć na mym życiu, nie tylko psychicznym, ale też i twórczym.” - Szymon Laks „Dwie dziedziny, w których Szymon Laks zdecydowanie czuł się jak ryba w wodzie, to muzyka i słowo. O jego zainteresowaniach lingwistycznych przeczytać można w wielu źródłach, a pozostawione przez niego książki, pisane w formie pamiętników z dnia na dzień, są tego dobitnym dowodem. Muzyka natomiast towarzyszyła mu przez całe życie, żył dla muzyki i, jak sam mówił, dzięki muzyce. Poznając głębiej twórczość kompozytora, można odkryć, jak ten ogromny szacunek do słowa wpływał na jego kompozycje i odwrotnie...” Dominika Glapiak Wykonawcy: Dominika Glapiak – fortepian [1-10] Błażej Goliński – wiolonczela [1-3] Robert Kwiatkowski – skrzypce [4-6] Dorota Kowalska – flet, piccolo [8-10] Alicja Szymczyk – obój, rożek angielski [8-10] Andrzej Wojciechowski – klarnet [8-10] Wojciech Koliński – klarnet, klarnet basowy [8-10] Mirosław Pachowicz – fagot [8-10] Ewa Naczk-Jankowska – fagot, kontrafagot [8-10] Zbigniew Kaliciński, Ewa Ciechańska – waltornie [8-10] Kamil Kruczkowski – trąbka [8-10] Mateusz Wiczyński – perkusja [8-10]


  • Wykonawca Various Artists
  • Data premiery 2019-02-08
  • Nośnik CD
Więcej