Album to zapis koncertu zespołu SBB z 1 marca 2015 roku. Zespól wystąpił w oryginalnym składzie: Józef Skrzek (śpiew, instrumenty klawiszowe, gitara basowa), Apostolis Anthimos (gitara) i Jerzy Piotrowski (perkusja). Gościnnie podczas koncertu pojawił się Michał Urbaniak (skrzypce).
Szósta w dyskografii i pierwsza w całości anglojęzyczna, płyta laureatów Fryderyka, znakomitego tria OCN (dawniej Ocean). "Waterfall" to świetna rockowa muzyka, pełna chwytliwych melodii i inteligentnych tekstów. Album wypełniło 10 piosenek, które OCN nagrał w gdańskim Custom Studio. Za produkcję i miksy odpowiada laureat Grammy, Vance Powell (m.in. The White Stripes, The Raconteurs, Kings Of Leon, The Dead Weather), który przyleciał do Polski, by osobiście nadzorować proces powstawania albumu. Mastering płyty jest dziełem innej znakomitości, także laureata Grammy, Richarda Dodda (m.in. Tom Petty, Green Day, Dave Stewart). W proces rejestracji zaangażowani byli także czołowi polscy producenci i realizatorzy, Marcin Bors (m.in. Hey) i Piotr Łukaszewski (m.in. Vader, Patrycja Markowska). Jako pierwsza płytę "Waterfall" promowała piosenka tytułowa. Na drugiego singla wybrano kawałek "The First Cut".
Poeta, satyryk, dramaturg, scenarzysta, autor tekstów piosenek, librecista, tłumacz, piosenkarz, kompozytor, reżyser, a na dodatek „pszczul”. Od pszczółki, bo taki pracowity i perfekcyjny w każdej z tych ról. Rymotwórstwo piosenkowe (sam siebie nazywa przyzwoitym tekściarzem-rzemieślnikiem) ćwiczył w klubie studenckim Hybrydy. Doskonalił w zacnych warszawskich kabaretach Dreszczowiec, U Lopka oraz w kabarecie Dudek. Z wykształcenia filolog, z zamiłowania socjolog, wypracował unikatowy gatunek artystyczny – śpiewany felieton.„Idea satyry, którą uprawiam – pisał niedawno we wstępie do swojej biografii – jest szalenie prosta. Po pierwsze przyświecają mi wzory Hemara, Tuwima, Światopełka Karpińskiego, Jurandota, Minkiewicza, Przybory. Gdy w 89 roku upadla Cenzura, słyszało się głosy, że należy porzucić wszelkie aluzje i niedomówienia i rąbać po imieniu i nazwisku jak obuchem przez łeb”.Nie przystał jednak do tego zastępu, nie zmienił metaforycznego i aluzyjnego sposobu pisania. I nadal odwołuje się do wrażliwości i inteligencji swych odbiorców. Jak nikt przed nim – i na razie nie widać, aby miał godnych następców – posiadł umiejętność portretowania rzeczywistości we wszystkich jej aspektach. Jak w podręczniku historii w jego rymowankach opisane zostały wszystkie polskie przywary, nasze kryzysy i zakręty polityczne. Jego „Kapturek” nie jest bohaterem dziecięcej bajki, zbyt mało jego zdaniem (i chyba ma rację) było i jest szarych „komórek do wynajęcia”, odpowiedzi na hasło „w co się bawić” nie uzyskał, jego „walec” niewiele w swoim czasie mógł wyrównać, więc dalej robi swoje.Tępi fałsz i obłudę. Ironia i drwina jest dalej ważnym elementem jego artystycznego arsenału. Ale potrafi być także zwyczajnie rubaszny, liryczny i sentymentalny. Ba, umie z piosenki uczynić doświadczalne poletko dla słownego żartu, bezpretensjonalnego dowcipu, zwyczajnej zabawy „językiem polskim”. A tłumaczenia? Brel, Buscaglione, Aznavour, Brassens, Okudżawa, Wysocki? Cóż za translatorskie mistrzostwo.Z form małych ewoluuje z powodzeniem w stronę wielkich – librett operowych Henryk VI na łowach i Kalmora, librett operetkowych i musicalowych, m.in. Cień, Awantura w Recco, Wesołego powszedniego dnia, Nędzy uszczęśliwionej epilog, Jesus Christ Superstar i niezliczonych tekstów piosenek do widowisk estradowych i telewizyjnych, wodewili i filmów. Dla siebie i innych.A gdy znowu porzuca formy wielkie dla „ulotnych”, koncertuje, nagrywa, drukuje w dziennikach, periodykach i książkach, opowiada w radiu i telewizji, uświetnia jubileusze cudze i własne. Do perfekcji opanował umiejętność nawiązywania kontaktu ze swoimi słuchaczami i czytelnikami. Zawsze interesowało go to, by piosenka była formą rozmowy z publicznością. I ona to rzeczywiście robi. Rozmawia z nim, reagując, śmiejąc się, bijąc brawo. Jedni robią to, gdyż pamiętają stare, dobre czasy, inni dlatego że „Wojciechowe” stare piosenki są dla nich zupełnie nowe.A te całkiem świeże? Są i zapewne będą, dawne absurdy bowiem nieustannie zastępują nowe. Tematów więc do satyry na pewno nie zabraknie.A zatem nie czyńże Drogi Autorze nic innego, tylko „rób swoje”.
Muzycy zespołu Zakopower bardzo mocno związani są z Podhalem: to tutaj dorastali i stawiali swoje pierwsze muzyczne kroki, dlatego charakterystyczne podhalańskie brzmienia od zawsze były obecne w muzyce zespołu. Podobnie będzie na ich nowej płycie. Piosenki Zakopower to nowoczesne kompozycje, pełne rockowej energii i oryginalnych brzmień. W nagraniach użyto bardzo zróżnicowanego instrumentarium: poczynając od tradycyjnych dźwięków skrzypiec, basów, przez jazzowy saksofon, rockową gitarę, bas i perkusję, aż po charakterystyczny dla muzyki elektronicznej syntezator. Kompozytorem i producentem płyty jest Mateusz Pospieszalski, który stoi za sukcesami poprzednich krążków.Teksty piszą członkowie zespołu Bartek Kudasik i Sebastian Karpiel.Zespół o nowej płycie:Stawiamy na spontaniczność i energię, która wyzwala się wśród muzyków tylko na koncertach i właściwa jest tylko wspólnemu graniu. Chcemy osiągnąć koncertowy, żywiołowy efekt na studyjnej płycie i wiemy, że JEST TO MOŻLIWE!Zazwyczaj nagrywanie płyt polega na tym, że każdy muzyk z osobna nagrywa swoją partię instrumentalną w odizolowanym studiu, a często inni muzycy nie są nawet obecni przy nagraniu. My chcemy podejść do sprawy niestandardowo…Zespół dostaje kompozycje, uczy się ich wspólnie, wspólnie aranżuje, razem ogrywa materiał na próbach po czym rusza w sezon koncertowy z nowymi piosenkami.Utwory w toku sezonu koncertowego to „żywe organizmy”, układają się w rękach muzyków, każdy dodaje coś od siebie, po swojemu interpretuje, zespół wymienia się pomysłami, sposobami zagrania różnych partii itd., słowem piosenka dojrzewa i dzięki równoległemu wkładowi każdego członka zespołu osiąga swoja pełnię. Co oczywiście nie jest możliwe, w sytuacji gdy wykonawca opracowuje materiał samodzielnie.Z chwilą kiedy piosenka „dojrzeje” w najlepszej dla niej formie zespół wchodzi do studia i nagrywa ją na tzw. „setkę“, co oznacza, że rejestruje ją od razu całym zespołem nadając utworowi pożądaną energię, spontaniczność, żywioł. Wspólne granie to większa radość dla muzyków, a dla słuchaczy koncertowa energia na studyjnym krążku!„Boso” to przebojowe kompozycje w nieco bardziej rockowej stylistyce, niż dwa poprzednie albumy. Teksty pisane są zarówno w języku literackim, jak i gwarze podhalańskiej. Tematem piosenek jest refleksja nad przemijaniem, wędrówką człowieka, czy prozaicznych problemach gdy „gadka się nie klei”.
Tracklista: LP 1 Side A 1. Dla ludzi skit 2. Właściwy wybór 3. Być nie mieć 4. Nie - kocham HIP-HOP Side B 1. Kolejny stracony dzień 2. WOS 3:33 3. Dla frajerstwa skit 4. Jest jedna rzecz 5. Bit w Bit skit LP 2 Side C 1. Głucha noc 2. I moje miasto złą sławą owiane Side D 1. Randori 2. Mój rap, moja rzeczywistość 3. O tym, co było i o tym co jest teraz 4. Dario invader Poland
Kolejny koncepcyjny album Marii Peszek, zatytułowany „Karabin”, zawiera jedenaście piosenek na niespokojne czasy. Piosenek o wolności, nienawiści oraz prawie do bycia innym. Artystka przewrotnie zestawia tytuł z radykalnie pacyfistycznymi treściami utworów. Album zaskakuje nie tylko mocnymi tekstami, ale również bardzo ciekawym brzmieniem. Maria Peszek o nowym albumie:. „Pisząc te piosenki kilkanaście miesięcy temu nie zdawałam sobie sprawy, że rzeczywistość wyprzedzi to, o czym śpiewam i nada tym słowom tak dramatyczny kontekst. Każdy artysta prędzej czy później mierzy się z tematem wolności, tolerancji, prawa do inności i nierozerwalnie wiążącej się z nimi nienawiści. Ale rzeczywistość jest zbyt brutalna a świat bezwzględny żeby iść na czołgi z kwiatami. Można za to pisać piosenki. O nienawiści przeciw nienawiści. Bo słowa mogą więcej niż naboje.. „Karabin” to pacyfistyczna płyta wyrażona militarnymi środkami. Marzyłabym, żeby te piosenki dodawały siły w tych niespokojnych czasach. Żeby dzięki nim ludzie mniej się bali. Bo strach i wolność to wykluczające się słowa”.
Płyta zawiera zapis 50-letniej pracy scenicznej "Trubadura " Sławka Kowalewskiego. W składzie utworów znajdują się nowe piosenki jak i dawne np. "Wiera,Wiera czarne oczy miałaś" czy "Słoneczniki" oraz dwa utwory instrumentalne pochodzące z produkcji ilustracyjnych. Wydawnictwo zawiera przekrój muzyki pop - min. rock and roll, swing a nawet disco.
Specjalna wersja Złotej Kolekcji zespołu Maanam. Na krążku wybór największych przebojów zespołu. Tylko w Empiku.
DonGuralesko nikomu przedstawiać nie trzeba, jego dorobek koncertowy, płytowy czy też teledyskowy mówi sam za siebie. Kolejny album artysty to delikatny powrót do przeszłości, a wszystko za sprawą bardzo klasycznej warstwy muzycznej, za którą odpowiedzialni są Tasty Beatz, The Returners, Ceha oraz Donatan. Nie brakuje też gości wokalnych w postaci m.in. Shellera, Rafiego, Sitka, Weny czy też Fokusa. Ta wersja została odświeżona pod względem poligrafii i dźwięku. Tracklista: 1. Intro. Prod. Tasty Beatz 2. Mogliśmy wszystko. Prod. Scratch The Returners 3. Ponad tęczą. Feat. Wena. Prod. Scratch The Returners 4. Kto sieje wiatr. Prod. Ceha. Scratch Dj Taek 5. Pięć. Feat. Sitek, Shellerini. Prod. Tasty Beatz. Scratch Dj Cube 6. Laj laj laj. Prod. Ceha. Scratch Dj Taek. 7. Wąż ogonojad. Prod. Donatan. Scratch Dj Cube. 8. Tulić hajs. Prod. Donatan. Scratch Dj Kostek. 9. Pomimo to. Feat. Rafi. Prod Tasty Beats. Scratch Dj Soina. 10. Trochę czasu. Prod. Tasty Beatz. Scratch Dj Cube. 11. Chcę Ci dać. Prod Tasty Beats. Scratch Dj Cube. 12. A gdyby tak. Feat. Fokus. Prod. Donatan. 13. Skoki w prążki. Prod Donatan. Scratch Dj Soina. 14. Zwyczajne dzieje. Feat. Gruby Mielzky , Ry 23. Prod. Scratch. The Returners. 15. Outro. Prod. Tasty Beatz
CeZik, dotychczas kojarzony głównie z muzyczną działalnością internetową, postanowił wydać płytę. „Wzbraniałem się przed tym bardzo długo. Choć wszyscy namawiali, ja zwyczajnie nie miałem pomysłu na to, co miałbym nagrać. Tworzenie pod przymusem nie jest moją mocną stroną” przyznaje CeZik. W końcu, po 9 latach od publikacji swojego pierwszego klipu w serwisie YouTube, skompletował materiał, ruszył do studia i wyprodukował 11 utworów. CeZik nigdy nie kojarzył się z żadnym konkretnym gatunkiem muzycznym, ponieważ w swojej twórczości chwytał się tego stylu, który akurat był mu na rękę. Nieodłączną częścią jego prac zawsze był teledysk. Jakie więc jest jego autorskie wydawnictwo? Czy płyta twórcy znanego z wizualno-dźwiękowych przeróbek, pastiszy i coverów może obronić się samą muzyką?. „Jest tu trochę jazzu, trochę bluesa, zdarzy się jakiś funk czy rock’n’roll. Nie chciałem się silić na nowatorskość. Starałem się po prostu, aby muzyka była w miarę łatwa w odbiorze, ale też nie przesadnie banalna. Jednak przede wszystkim jestem zwolennikiem nieprzekombinowanych melodii, łatwo wpadających w ucho” komentuje CeZik. Podobnie jest z warstwą liryczną. Teksty są podane w prostej formie, pozbawione zbędnych metafor. Mówią zarówno o rzeczach przyziemnych, jak i trudnych. Mają w sobie trochę ironii i humoru. Wszystkie napisane są w pierwszej osobie, choć sam autor podkreśla, że nie jest to twórczość autobiograficzna. Przynajmniej nie w pełni. „Każda piosenka to inna osobowość. Chciałem wcielić się w rolę osób, które są szczere, aroganckie, czasem niepewne siebie, a czasem po prostu niezbyt bystre. Utożsamiam się po części z każdym z bohaterów, choć nie jestem z tego powodu przesadnie dumny” wyznaje CeZik.